DĄBROWA WCZORAJ

DĄBROWA k/ GRODNA - 1904 r.

XX w.

W 1904 roku odnotowano w Dąbrowie 1800 mieszkańców - 78,2% z nich stanowili Żydzi. Był to najwyższy odsetek Żydów w całej guberni grodzieńskiej i jeden z najwyższych, jeśli nie najwyższy, w imperium rosyjskim. Mieszkający tu Polacy(19,2%), Rosjanie (0,7%) i Tatarzy (1,7%) stanowili wyraźną mniejszość. Rynek i ulice były niebrukowane. Nie było chodników, ani oświetlenia ulicznego. Na 250 budynków mieszkalnych tylko 3 były murowane. Domy były drewniane, kryte dranicami (120) lub słomą (120), tylko nieliczne dachówką (10). Zabudowania stały na dość niewielkiej przestrzeni, stąd duża gęstość zaludnienia, ścisk.Powierzchnia miasta była, obok Korycina, najmniejsza w guberni grodzieńskiej. W mieście nie było wodociągu, kanalizacji, lekarza, biblioteki, straży pożarnej,fotografa, zajazdu gdzie można by przenocować. W miasteczku było 5 sklepów, 11szynków, fabryczka zatrudniająca 3 robotników, 2 szkoły początkowe, 3 żydowskie domy modlitewne, apteka i felczer.

Tekst dr Grzegorz Ryżewski.